تنها تو را ستودم
آنسان ستودمت كه بدانند مردمان
محبوب من به سان خدايان ستودني ست
" حميد مصدق "
( متن زير فقط و فقط براي اسم نويسنده نوشته شده است و هيچ ارتباطي با احساس نويسنده در اكنون ندارد )
افسوس !
آيا هنوز هم
گلهاي كاكتوس
پشت دريچه هاي اتاق توست ؟
( آه ،
اي روزهاي خاطره ،
اي كاكتوس ها ! )
آيا هنوز هم ،
ديوارهاي كوچه ي آن خانه
از اشك هاي هر شبه ي من ،
نمناك مانده است ؟
آيا هنوز هم ،
اميد من به معجزه ي خاك مانده است ؟
افسوس !
گلهاي كاكتوس
" حميد مصدق "
***
۳ نظر:
در اعجاز مصدق كه شك نيست ....ولي كاكتوس داريم تا كاكتوسها ...مثل قارچ با قارچ
سلام...
(تنها تو را ستودم
آنسان ستودمت كه بدانند مردمان
محبوب من به سان خدايان ستودني ست) خیلی قشنگه. خیلی. حفظش کردم.
"عشق يك مادر به فرزند اووونقدر عميق و پيچيده است كه دركش سخته و اينكه چقدر ما آدماي خودخواه و حقيري هستيم كه نه تنها نمي فهميمش بلكه با رفتارمون خوارش هم مي كنيم گاهي ."
درسته... بهش فکر نکرده بودم. چه خوب بهم تلنگر زدید.
متشکرم...
با احترام:
سعیده/.
سلام کاکتوس.
ارسال یک نظر